راست نگفتن یا بهتر بگویم، دروغ‌گفتن به درمانگرمان که هدفش غیر از کمک به ما نیست، احتمالا نتیجه خوبی به ‌دنبال نخواهد داشت!!! 

بااین‌حال، افراد بنا بر برخی دلایل عینی و روان‌شناختی، به درمانگر خود راست نمی‌گویند یا گاها حتی  دروغ می‌گویند...!
در این مجال کوتاه، با برخی از  این دلایل اصلی آشنا خواهید شد.

 1 - بی‌میلی و ممانعت از یادآوری دوباره بحران:
 از اولین دلایل اصلی  دروغ‌گویی به روان‌ درمانگر، محدودکردن اثرات منفی و نا آشکار حقیقت است. اثراتی مانند درد و رنج عاطفی... این افراد تمایل ندارند درباره بحرانی که پشت‌سر گذاشته‌اند صحبت کنند. 

2 - وضعیت طفره و انکار:
طفره رفتن از واقعیت و انکار برخی مسائل یکی دیگر از دلایل روراست نبودن مراجع در جلسه مشاوره روانشناسی است. 
درحقیقت آنان تمایلی به  دروغگویی ندارند، اما مشکل شان را کوچک جلوه می‌دهند.
دلیل اصلی این موضوع به  این علت است که هنوز نمی‌خواهند یا  نمی‌توانند بپذیرند که مشکل دارند!!! مثلا: ممکن است کسی که مشکل اعتیاد به مواد خاص، سیگار یا الکل داشته، اما در جلسه درمان، اصرار دارد که در طول هفته فقط کمی مصرف کرده‌ است! 

3 -  ترس از پیامدها:
به‌ تحلیل ما روانشناسان، در بسیاری از موارد، افراد دروغ می‌گویند تا از پیامدهایی مانند تغییر روش درمان اجتناب کنند.
 افراد زیادی از این موضوع می‌ترسند که به‌خاطر حرف‌هایشان به دردسر بیفتند؛ مثلا نگران‌اند که درمانگر از ادامه درمان آنها منصرف شود یا به‌شکلی آنها را تنبیه کند و یا باصطلاح دستشان نزد دیگران رو شود!!! 

4 - خجالت‌زدگی:
در پژوهشی که قبلا در همین سایت https://drmahdikhanloo.com به آن اشاره کرده ایم، حدودا بیش از 65 درصد شرکت‌ کنندگان ادعا نمودند که مهم‌ترین دلیل عدم روراستی شان خجالت‌زدگی بوده است.

5 - جلب نظر درمانگر:
 متاسفانه، جلب‌نظر و خشنودکردن دیگران، یکی دیگر از دلایل محکم واساسی برای عدم صداقت و دروغ‌گفتن، حتی به درمانگر  است.
 اغلب انسان ها بسیار تمایل دارند که مورد توجه قرار گیرند و دیگران آنها را دوست داشته باشند.
 این افراد ترس از آن  دارند که با روراست بودنشان درباره احساسات و اشتباهاتشان، مورد قضاوت درمانگر قرار گرفته و دیگر آنها را دوست نداشته باشد!!! 

آیا میدانید کتمان نمودن واقعیت و عنوان نمودن دروغ  به درمانگر _تراپیست چه پیامدهایی برایتان دارد؟!!!

عدم صداقت و شفافیت و دروغ گفتن به هر دلیلی، قطعا از اثربخشی درمان خواهد کاست. 
با تحریف یا کتمان کردن تجربه واقعی‌تان، درمانگر نمی‌تواند به درستی به شما کمک کند. درمانگرها متوجه می‌شوند که گاهی‌ اوقات‌ مراجع پنهان‌کاری می‌کند یا برخی از رویدادهای زندگی‌ خود  را کم‌اهمیت جلوه می‌دهد. 

   تحقیقات و پژوهش‌های بسیار زیادی انجام شده است تا روان‌ درمانگران بهتر بتوانند به روراست نبودن مراجع خود پی ببرند(زبان بدن، یکی از آنهاست) و درمانی متناسب با مراجع به کار ببرند، اما عدم همکاری شفاف و صحیح  مراجع با درمانگر، باعث ایجاد روند کند در بهبود و طولانی شدن دروه درمان خواهد بود که در هر صورت به ضرر مراجع خواهد بود که خوبست در این مهم تجدید نظر نمایند. 

دکترحسین مهدیخانلو

دکتر حسین مهدیخانلو